25η Μαρτίου σήμερα...ημέρα μνήμης και...περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις...Ίσως κάποιοι να μην έχουν συνηδητοποιήσει τι έγινε τότε. Απλά σκεφτείτε ότι οι χάρτες της εποχής εκείνης δεν περιείχαν τη λέξη Ελλάδα, και κάποιοι ξυπόλητοι είχαν το σθένος να την ζωγραφίσουν ντε και καλά σε κάθε χάρτη με το αίμα τους, έτσι για να μη μπορεί εύκολα να σβήσει ξανά, και όποιος τους βλέπει να θυμάται. Σήμερα μετά από τόσα χρόνια λεγόμαστε κι εμείς Έλληνες και ζούμε στα ίδια χώματα που πολλές φορές ποτίστηκαν με άφθονο αίμα. Κάποιοι όμως δεν έχουν ντροπή και δε σεβάστηκαν το αίμα εκείνο, κι έτσι Ελλαδίτσα πληγώθηκες πάλι, για άλλη μια φορά, κι ο εχθρός δύσκολος...παλιά ο εχθρός ήταν διακριτός κι απέναντι, τώρα είναι αόρατος κι ανάμεσά μας...και βυζαίνει και τα παιδιά μας. Δύσκολο να τον πολεμήσεις, πρέπει να μάθουμε σε άλλο είδος πολέμου, πρέπει ν' αφήσουμε τα παιδιά μας νηστικά μηπως και καταφέρουν εκείνα κάτι, ίσως πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε παλιές αξίες και την θρησκεία ξανά. Ίσως πρέπει να βρούμε καινούριες αξίες που σίγουρα δεν εμπεριέχονται στα κουτάκια της Coca cola, μα υπάρχει άραγε άλλος τρόπος πέρα απ' το να κοιτάξουμε πίσω, μακριά...εκεί που οι παλιοί έκαναν την Ελλάδα το θεμέλιο πάνω στο οποίο ακόμα στέκει ο σύγχρονος κόσμος; Ας αναλογιστούμε την ευθύνη μας...το χρέος μας...στους παλιούς που μάτωσαν και στους νέους που θα'ρθουν και ας μη ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού. Το σίγουρο είναι πως οι μόνοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι που ξεχάσαμε ποιοι είμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου