Ως συνήθως οι δημοσιογράφοι όρνεα των ΜΜΕ ψάχνουν τρόπο να δημιουργήσουν θέμα, μη σεβόμενοι ούτε ανθρώπινο πόνο ούτε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αναφέρθηκαν πολλοί και στον θάνατο του Μανώλη Ρασσούλη, άλλοι καλά άλλοι άσχημα. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως, αλλά ο μεγάλος Μανώλης Ρασσούλης, ένας φιλόσοφος της μουσικής που τον φοβήθηκε το σύστημα όχι γιατί ήταν ανατρεπτικά τα τραγούδια του και με τους στίχους του έδειχνε νέους δρόμους, αλλά γιατί ο ίδιος όρθωσε το ανάστημα του και με τον τρόπο ζωής του έδειχνε ότι αυτά που γράφει γίνονται. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες, που πραγματικά δείξαν ότι αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε την γη να γυρίζει ανάποδα. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Νικόλας ο Άσιμος και νομίζω ότι αυτοί οι δύο τεράστιοι καλλιτέχνες έχουν πολλά κοινά.
Άκουσα τον Γιάννη Ζουγανέλη να τον χαρακτιρίζει μεγάλο αντιεγωιστή!! Τέλειος χαρακτηρισμός. Αντιεγωιστής, ναι...είχε τεράστια καρδιά, χωρούσε στα τραγουδια του τον Βούδα τον Κούδα τον Ιησού τον Ιούδα την Τζένη τον εισαγγελέα...όλους! Και πριν τους βάλει μέσα τους ξεγύμνωνε, και μας τους έδινε έτσι απλούς γήινους ανθρώπινους θνητούς με τα πάθη τους και τα λάθη τους. Έτσι απλά και τους Θεούς και τους θνητούς, χωρίς κακία, χωρίς μίσος, αποδεχόμενος τη διαφορετικότητα και τη σπουδαιότητα ύπαρξης του κάθε ανθρώπου. Κάτι σαν τους Κροκάνθρωπους του Άσιμου.
Άλλοτε πάλι γινόταν ο ίδιος Θεός η πονούσε με πόνο ατελείωτο, πάντα όμως με αξιοπρέπεια και περηφάνεια, έτσι έπρεπε για να μπορεί να λυτρωθεί και να ξανασταθεί στα πόδια του και να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι στα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας και όπως πολύ σωστα ανέφερε η κόρη του τα αντιλαμβανόταν πάντα, γιατί είχε τις κεραίες του πάντα τεντωμένες.
Άκουσα επίσης την κόρη του να λέει ότι η πολιτεία χρωστάει σε τέτοιους καλλιτέχνες πολλά...εγώ πάλι λέω όχι, ούτως η άλλως η πολιτεία είναι διεφθαρμένη και θέλει να κερδίσει προβάλωντας κάποιους όταν τους έχει ανάγκη. Η πολιτεία δεν εκτιμά και όταν το κάνει, το κάνει για δικό της όφελος. Εμείς είμαστε που χρωστάμε σ' αυτούς γιατί ακριβώς μας δείχνουν το δρόμο πως να σταθούμε απέναντι σ' αυτή τη σάπια πολιτεία. Δε νομίζω πως κι ο ίδιος θα ήθελε ψευτοπροβολές και τέτοια. Το μόνο που πιστεύω θα ήθελε ήταν ένα βήμα για να μπορεί να πάρει μαζι του όσους από μας μπορεί.
Θα σε θυμόμαστε πάντα Μανώλη Ρασσούλη, μακάρι να βρούμε τη δύναμη να κάνουμε ότι κι εσύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου